Hangar 3020
Programma in Hangar 3020
De vijfde van Ludo
La Volta / Frank Focketyn, Evgenia Brendes & Lowie Vercammen
‘Meneer? Ik ga even door uw papieren, goed? Van Beethoven? Cool zeg… is dat niet die van die muziek?!’
Die van die muziek… daar gaan we weer. Al van kindsbeen af hangt de schaduw van z’n gevierde oudovergrootoom over Ludo. Ludwig van - de grote Duitse componist. Een naam die deuren opent zou je denken. Achterachterachterkleinneef Ludo is echter een mislukte, verslagen man. Geen familie, gescheiden, muziekcarrière onbestaande. Opgevist uit het kanaal, met een delirium, ontwaakt Ludo in opvangcentrum ‘Het Beloofde Land’, een accordeon en wat partituursnippers als enig bezit.
Hoe vriendelijk de über-positieve verpleegster Stacey hem ook bejegent, Ludo reageert niet. Hij houdt zich doofstom. ‘Ik zeg niks. Ik staak.’ Een leven genegeerd is hij niet van plan nu mee te werken. En al zeker niet met zo’n schelle emoe als Steesieweesie. Patiënt en verzorgster lijken elkaars volstrekte tegenpolen. Zodra hij de kans ziet, probeert Ludo zich van kant te maken. Maar zelfs daar slaagt hij niet in. ‘Ik hoor mama al vanuit d’r graf: “Ludo, zelfs sterven mislukt!”’
Componeren, dat was Ludo’s grote droom; de verklanking van z’n ziel delen en dat mensen daarnaar zouden luisteren. Je wilt als mens toch verhoord zijn geweest? Ambitieus; en al zeker met zo’n beroemde achternaam. Want of we nu willen of niet, onze stamboom brengt verwachtingen met zich mee. Soms ten goede, in Ludo’s geval blijkbaar niet. In z’n kamertje van eenzame opsluiting overschouwt hij het resultaat: zestig jaar frustratie en maar vier composities, aan flarden gescheurd. Zijn privéleven ligt nog meer aan diggelen, alleen pijnlijke herinneringen en desillusies kwellen de man. Maar Ludo zal de confrontatie met zijn verleden móeten aangaan wil hij krijgen waar hij zo naar verlangt: rust.
Niemand kan voorzien dat Stacey en haar nieuwsgierige zoontje Alex hier een onmisbare rol in zullen spelen en dat Ludo al z’n krachten tezamen zal moeten rapen om nog één nieuw stuk te schrijven: Requiem, opus 5. Het zeemzoete gezegde ‘scherven brengen geluk’, is dan misschien toch niet zo naïef.
‘De Vijfde van Ludo’ is een voorstelling geïnspireerd door Ludwig van Beethoven, over onvervulde dromen en doof zijn voor elkaar. De toeschouwer wordt meegesleurd in de emotionele rollercoaster van twee eenzame mensen op zoek naar een klein beetje liefde en geluk in een keiharde wereld die nooit naar hen luistert. Deze muzikale dramedie vol menselijk gestuntel en donkere humor belooft ook wat troost: ‘Want Ludo, wij hebben altijd nog de muziek!’.
Lowie Vercammen (°1998) is op 9-jarige leeftijd gestart met accordeon. In 2021 maakte hij zijn masterstudies af aan het Koninklijk Conservatorium in Gent met grootste onderscheiding. Hij nam reeds deel aan nationale en internationale accordeon wedstrijden zoals de Coupe Mondiale in China en Duitsland, Arrasate in Spanje, NOVAM in Nederland en de salonbeker in België. Hij was reeds solist in verschillende harmonie- en symfonieorkesten. Lowie studeerde zowel bij Philippe Thuriot in België als bij Iñaki Alberdi in Spanje.
Frank Focketyn (°1960) is een iconische acteur in Vlaanderen. Hij studeerde in 1986 af aan het Conservatorium van Antwerpen bij Dora Van der Groen. Focketyn wordt bekend bij het grote publiek via tv-programma’s als Vaneigens, In de Gloria, de Ronde, Booh, Clan, Chaussée d’amour, Tytgat Chocolat en Kafka. Frank speelde in films: Any way the wind blows, Man van staal, A dirty mind, Los, De duistere diamant, Firmin, Het varken van Madonna, de animatiefilm ZOOks. Zijn theatercarrière start bij Het Gezelschap van de Witte Kraai en hij speelt bij BMCie, Internationale Nieuwe Scène, figurentheater FroeFroe, Het Zuidelijk Toneel, KVS en Cie de Koe met zijn eerste regie-opdracht De slag van Glottis. Hij speelde bij hetPaleis/De Tijd, Bronks, het Toneelhuis en NTGent waar hij meewerkte aan twee producties: Lam Gods, geregisseerd door Milo Rau en Black door Luk Perceval. In het seizoen 2018-2019 was Frank Focketyn te zien in JR, de coproductie van FC Bergman met NTGent, KVS, TH/Olympique Dramatique. In 2021 zal hij meespelen in Het Narrenschip.
Evgenia Brendes (°1989) behaalde in 2014 haar Masterdiploma Acteren aan het Conservatorium van Antwerpen. Nadien was ze te zien in verschillende theaterproducties, o.a Medea (2014) van Toneelgroep Amsterdam, De Kersentuin (2015) van tgSTAN, Onschuld (2017) van de Roovers, King Lear (2017-2018) en Dounia B (2019-2020) van hetpaleis en Drie zusters (2019) van Zuidpool. In 2016 richtte ze, samen met voormalige klasgenoten Jonas De Vuyst en Simon Lemmens, een eigen theatercollectief De Erfgenamen op. Daarvan waren reeds drie voorstellingen te zien: The Man with the Beard (2016), Exiles (2017) en The Picture of Dorian Gray (2018). Ook speelde ze mee in beide seizoenen van Over Water, een TV serie van Tom Lenaerts, waar ze de rol van Ella Goes vertolkte. In 2020 kreeg Evgenia op het Belgische theaterfestival de prijs van ‘Beste prestatie theateractrice’ voor de kindervoorstelling Dounia B.
Thomas Janssens (°1988) studeert in 2011 af aan de masteropleiding Drama Acteren aan AP Hogeschool Conservatorium. Naast film en TV werk is Thomas een theaterman, als speler en maker, met voorstellingen als As you like it (2006) – Toneelhuis, Peter Seynaeve. THIERRY (2007) - JAN, Peter Seynaeve. Veldwerk (2012) - DETIJD, Lucas Vandervost. Winterlicht (2011) - DETIJD, Lucas Vandervost. De Laatste Reis Van Donald Crowhurst (2015) - DETIJD, Lucas Vandervost. Recht zal zijn wat ik zeg (2013) - MALPERTUIS, Piet Arfeuille. Lenz (2014)-MALPERTUIS, Piet Arfeuille. Closed Curtains (2014) MALPERTUIS, Piet Arfeuille. Dood van een handelsreiziger (2016) - TAARSENAAL, Michael De Cock, You may now kiss the bride (2014) - B12. Lost Boys (2017) - B12 en HETGEVOLG. Kind van de Zon (2015) – MAELSTROM. Brief aan mijn Kind (2016) – MAELSTROM, Het Koninkrijk Van Henry Darger (2019) - MALPERTUIS en TARSENAAL, Mokhallad Rasem. De Kleine Prins (2020) - eigen creatie met Lynn Van Royen en Peter De Graef en De reuzendoder van Ernest Hemingway (2021) - eigen creatie met Clara Cleymans, Dahlia Pessemiers-Benamar, Mieke De Grootte, Eliza Stuyck en Geert Van Rampelberg.
Robert Groslot (°1951) studeerde piano aan Koninklijk Conservatorium in Antwerpen. In 1974 won hij de Alessandro Casagrande pianowedstrijd (Terni, Italië), en in 1978 werd hij laureaat van de Koningin Elisabethwedstrijd voor piano. Na deze onderscheidingen ondernam hij verschillende concertreizen en was hij actief op het vlak van kamermuziek. Bij aanvang van zijn carrière geeft hij pianolessen, aanvankelijk aan het Lemmensinstituut in Leuven, nadien aan het Koninklijk Conservatorium Antwerpen en tevens een tijdlang aan het Utrechts Conservatorium. Aan het Koninklijk Conservatorium in Antwerpen, waar hij van 1996 tot 2001 artistiek directeur was, doceerde hij behalve piano ook kamermuziek. Enkele jaren na de Elisabethwedstrijd richt Groslot zich eveneens op dirigeren. Vanaf 1986 dirigeert hij het Nieuw-Vlaams Symfonie-orkest. In 1991 richt hij dan het symfonisch orkest Il Novecento op. Vanaf 2009 is Robert Groslot zeer sterk gericht op het componeren. Op vier jaar tijd ontstaan 16 concerto’s en een groot aantal kamermuziekwerken. Zijn brede ervaring met het grote repertoire als pianist en als dirigent vormde de perfecte voedingsbodem voor zijn compositiefilosofie.
‘De Vijfde van Ludo’ is een productie van La Volta en gaat in première op 24 september 2021.
Concept: Ralph Broos
Tekst en regie: Thomas Janssens
Muziek: Ludwig van Beethoven
Composities: Robert Groslot
Spel: Evgenia Brendes, Frank Focketyn en jongetje
Accordeon: Lowie Vercammen
Vormgeving: Simone Eggen
Kostuums: Erika De Bondt
Geluid en licht: Iben Stalpaert
Fotografie: Jan Allaerts
Grafische vormgeving: Toon Van Wemmel
Dop: Wim Dickens
Video: Dieter Allaerts
Casting: Ann Willems
Productie: La Volta
Met de steun van De Werf, Aalst
Met dank aan cc De Kern, Wilrijk
Deze productie kwam tot stand met de steun van de Tax Shelter maatregel van de Belgische Federale Overheid.